Het herstel van een verslaving vraagt moed, eerlijkheid en doorzettingsvermogen. Voor onze ervaringswerker begon dit proces al op jonge leeftijd. Wat begon als een manier om te ontsnappen aan pijn, minderwaardigheid en schaamte, groeide langzaam uit tot een leven waarin de verbinding met zichzelf en anderen steeds verder weg leek.
“Ik had een heel helder moment: of ik ga dood, of ik kies voor een nieuw leven. Toen heb ik de huisarts gebeld en om hulp gevraagd.”
Mijn naam is Caya, ik ben 28 jaar en werk als ervaringswerker bij Reconext. Vijf jaar geleden verhuisde ik van de Utrechtse Heuvelrug naar Zuid-Limburg, na het afronden van mijn behandeling voor verslaving. Mijn gebruik begon al op mijn viertiende. Waar ik dacht dat het mij veiligheid bracht, leidde het al snel tot dagelijks gebruik, tot ik op mijn dieptepunt belandde en verstrikt raakte in een psychose. In dat dieptepunt ontstond de wil om te herstellen. Sindsdien heb ik stap voor stap geleerd om met mildheid naar mezelf te kijken en verantwoordelijkheid te nemen voor mijn herstel. Dat pad was allesbehalve makkelijk, maar het is de mooiste reis die ik ooit heb gemaakt. Nu zet ik, al ruim een jaar, mijn ervaring in om anderen te ondersteunen. Door herkenning en openheid hoop ik bij te dragen aan een veilige sfeer waarin cliënten zichzelf durven laten zien, net zoals anderen dat ooit voor mij deden.
Herstel van verslaving: eerlijkheid en verbinding
Het herstel verliep niet in een rechte lijn. Er waren periodes van verwarring, terugval en veel zelfreflectie. Wat steeds terugkeerde als leidraad, was eerlijkheid, naar zichzelf en naar anderen, en het zoeken naar verbinding.
“Verslaving is vaak een gebrek aan verbinding. Toen ik die verbinding weer begon te herstellen, veranderde er veel.”
Sommige stappen waren ronduit zwaar. Het 12-stappenprogramma vroeg om excuses maken en oude wonden opnieuw bekijken. “Dat vond ik verschrikkelijk moeilijk, maar juist dat heeft me ook het meest gebracht.”
Steun en houvast
Niemand herstelt alleen. Voor haar was haar sponsor een belangrijke steun: een mentor die niet oordeelde, maar wel eerlijk confronteerde. Ook de vriendschappen die ze tijdens haar traject opbouwde, bleken onmisbaar. Die mensen begrijpen je op een manier die bijna niemand anders kan. Dat geeft kracht om door te gaan.
“Ik heb in de kliniek een vriend ontmoet die tot op de dag van vandaag mijn beste vriend is. Dat is zo waardevol.”
Daarnaast vond ze steun in spiritualiteit en het vertrouwen dat er iets groters is dan zijzelf. Dat vertrouwen gaf richting, ook in moeilijke momenten.
Herstel van verslaving naar betekenisvol werk
Gaandeweg ontdekte ze dat ze haar ervaring kon inzetten om anderen te helpen. Wat klein begon, het begeleiden van jonge mensen in herstel, groeide uit tot een vaste rol.
“Tijdens mijn eigen traject waren ervaringswerkers vaak de mensen bij wie ik de meeste steun voelde. Nu kan ik dat zelf doorgeven.”
In haar werk merkt ze dat cliënten vaak patronen laten zien die ze herkent uit haar eigen verleden. Zoals de cliënt die vooral antwoorden gaf waarvan hij dacht dat de behandelaren die wilden horen. Door dit te benoemen en te spiegelen, zag ze hem in korte tijd echte stappen zetten.
“Het is bijzonder om iemand zo te zien groeien. Dat maakt dit werk zo waardevol.”
De kracht van Reconext
Wat Reconext uniek maakt, is volgens haar de gelijkwaardigheid. Cliënten, behandelaren en ervaringswerkers staan naast elkaar, zonder hiërarchie. Daarnaast is er veel aandacht voor therapie in de natuur en een holistische aanpak.
“Het team werkt echt met het hart en dat voelen cliënten. Ze ervaren dat ze gezien worden; niet als hun verslaving, maar als mens.”
Wat ze wil meegeven
Er zijn nog veel misvattingen over herstel. Verslaving is geen keuze, benadrukt ze, maar een ziekte. Tegelijkertijd is herstel méér dan stoppen: het is leren leven, nieuwe verbindingen aangaan en ontdekken wie je werkelijk bent.
“Herstel hoeft niet alleen zwaar te zijn. Het kan ook mooi en zelfs leuk zijn. Je leert jezelf opnieuw kennen en bouwt echte vriendschappen op.”
Aan mensen die nog twijfelen om hulp te zoeken, geeft ze één boodschap mee: je hoeft het niet alleen te doen! “Wees eerlijk naar jezelf: wil jij dit echt? Als het antwoord ja is, weet dan dat er een hele community klaarstaat om je op te vangen.”
Vertrouwen op het proces
Als er één les is die haar altijd bijblijft, dan is het deze: je bent precies waar je moet zijn.
“Ik geloof dat niets zonder reden gebeurt. Dat geeft mij vertrouwen ook in moeilijke momenten. Herstel gaat met vallen en opstaan, maar elke stap brengt je dichter bij wie je echt bent.”
Tot slot deelt ze een zinnetje dat haar helpt, ook in moeilijke tijden:
“Je bent precies waar je moet zijn. Vertrouw het proces. Niets gebeurt zonder reden.”